Ad Franchinum Gafurium Musicum de sæculo unice benemeritum [sig. A₂'] Jacobi Antiquarii Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Hyacinthi Gallorubei, Carmen |
Inflarem buccas præconis more cientis Concilium : rerum cum movet utilitas Ni Franchine modo resonarent pascua : Sylvæ : Urbes : templa : Domus : arte docente tua : Hinc aras circum funduntur carmina divis : Audit Iopeas hinc quoque mensa lyras Auribus arrectis Chiron miratur Achillem Quosque prius docuit : percipit inde sonos : Quin Citharam posuit chordasque remisit Apollo Miratus flexus surgere posse novos. Sed tibi quis poterit laudes : Quis premia ferre ? Dum studeas homines : dum meruisse deos. |
Inflarem buccas præconis more cientis Concilium, rerum cum movet utilitas, Ni CERONE modo resonarent pascua, sylve, Urbes, templa, domus, arte docente tua. Hinc aras circum funduntur carmina divis : Audit Iopeas hinc quoque mensa Lyras. Auribus arrectis Chiron miratur Achillem Quosque prius docuit, percipit inde sonos. Quin Citharam posuit chordasque remisit Apollo Miratur, flexus surgere posse novos. Sed tibi, quis poterit laudes, quis præmia ferre ? Dum studeas homines ; dum meruisse Deos. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. A₂'] Joannis Antonii Cuxani Physici Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] D. Martini Lunæ, Carmen |
Cogor vera loqui : quæ nec amor impulit ullus Dicere : sed dolet hoc nil potuisse novi. Hæc tamen auctoris referam præconia nostri Multisono quanvis ore relata putem. Musica Franchini aut anima est : aut illius iste Spiritus : aut idem musica & ille manent. |
Cogor vera loqui, quæ nec amor impulit ullus Dicere ; sed dolet hoc nil potuisse novi. Hæc tamen auctoris referam præconia nostri, Multisono quamvis ore relata putem. Musica CERONIS aut anima est, aut illius iste Spiritus : aut idem Musica & ille manent. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. A₂'] Hyacinthi Arpinatis Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Petri Antonii Vives, Carmen |
Liquerat Ausonias olim dea Musica terras : Et quicquid celeri clauditur oceano. Flebant mortales : montes : & flumina : Sylvæ : Rura : feræ : valles : omnigenumque pecus. Quis simulac Franchinus opem tulit : omnia risu Exultant : quod sis Diva recepta solo. Aurea consurgunt Saturni secula regis : Atque iterum superis infera terra placet. |
Liquerat Ausonias olim dea Musica terras, Et quicquid celeri clauditur Oceano. Flebant mortales, montes, & flumina, sylvæ, Rura, feræ, valles, omnigenumque pecus. Quis simulac CERONUS opem tulit, omnia risu Exultant : quod sis Diva recepta solo. Aurea consurgunt Saturni secula Regis, Atque iterum superis infera terra placet. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. D₄] Mauri Ugerii Mantuani Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Jo. Augustini Merulæ, Carmen |
Harmonia : & Dulces moduli : vocesque sonoræ Tam bene compositæ dicite Cujus opus ? Franchini Gafuri : illius quem fama beavit : Illius cui se Musica tota dedit Aeternum vivetis. neque enim perfectior alter Sensibus humanis hæc monumenta tulit. |
Interr[ogatio]. Harmonia & dulces moduli, vocesque sonoræ Tam bene compositæ, dicite ; Cujus opus ? Resp[onsio]. D. PETRI CERONI ; illius, quem fama beavit ; Illius, cui se Musica tota dedit. Concl[usio]. Aeternum vivetis, neque enim perfectior alter ; Sensibus humanis hæc monumenta tulit. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. E₆'] Joannis Jacobi Biliæ Laudensis Ad lectorem Epigramma |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Sylvani Columnæ, Epigramma |
Musica in obscuro fuerat : Labyrinthus habebat Horridus hanc : ast nunc Amphitheatra tenent. Nunc doctis patet ecce viris : Mediocribus atque : Vel Pueris : Non est amplius in tenebris. Hæc sunt grata nimis Gafori monumenta laboris : Quem Patriæ pietas : quemque coegit amor. Vivet in æternum Gaforus : vernacula lingua Nam si deficiet : sermo latinus erit. |
Musica in obscuro fuerat, Labyrinthus habebat Horridus hanc, ast nunc Amphitheatra tenet. Nunc doctis patet ecce viris, mediocribus atque, Vel pueris : non est amplius in tenebris. Hæc sunt grata nimis Ceroni monumenta laboris ; Quem Hispaniæ pietas, quemque coegit amor. Vivet in æternum CERONUS : hispanica lingua Nam si deficiet, sermo latinus erit. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. G] In Lividum : Joannis Jacobi Lomatii Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] In Lividum, Joannis Cerasinelli, Carmen |
Quæ potuit summi limen penetrare Tonantis : Quæ genus humanum quæ pecus omne trahit. Quæque ægros reficit : quæ sanos munere eodem : Atque hominum curas pellere corde potest : Quæ stygias quondam potuit perrumpere sedes : Nec metuit triplicis colla timenda canis. Non hydram timuit cinctam serpentibus atris Strideat illa movens sibila dira licet. Cælestem Harmoniam rabidos fortasse timere Invidiæ morsus Livide posse putas ? Franchini egregiam quis non mirabitur artem Quam cupiunt homines : flumina : saxa : feræ. |
Quæ potuit summi limen penetrare Tonantis : Quæ genus humanum, quæ pecus omne trahit. Quæque ægros reficit, quæ sanos munere eodem, Atque hominum curas pellere corde potest. Quæ stygias quondam potuit perrumpere sedes, Nec metuit triplicis colla timenda canis. Non hydram timuit cinctam serpentibus atris, Strideat illa movens sibila dira licet. Cælestem Harmoniam rabidos fortasse timere Invidiæ morsus Livide posse putas ? CERONI egregiam quis non mirabitur artem, Quam cupiunt homines, flumina, saxa, fere ! |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. H₃'] Aemylii Merulæ Novariensis Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Jo. Andreæ Negroni, Carmen |
Mortua si tumulo deducere rursus ab imo In superas auras gloria sola deum est : Gafurius quid erit ? cui se dum spiritus astris Inserit humanis altior ingeniis : Majorum vicio consumptam : et dentibus ævi Musicam in antiquam restituit faciem. Sed meliore habitu : quoniam post fata resurgens Non timet iratæ tela secunda necis. |
Mortua si tumulo deducere rursus ab imo In superas auras gloria sola Deum est : CERONIUS quid erit ? cui se dum spiritus astris Inserit humanis altior ingeniis : Majorum vicio consumptam, & dentibus ævi Musicam in antiquam restituit faciem. Sed meliore habitu : quoniam post fata resurgens, Non timet iratæ tela secunda necis. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. I₅] Joannis Andreæ Summaripæ Laudensis Carmen |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Georgii Summaripæ, Carmen |
Sydereum quid jam concentum querimus ? aut quid Miramur superi carmina sacra poli ? Mavortis Phrygio : Lydo Jovis astra moveri : Dorica Phœbæum plectra juvare pedem ? Hec nos Franchini multo & potiora libellus Perdocet : hunc unum Theia musa colit. |
Sydereum quid jam concentum querimus ? aut quid Miramur superi carmina sacra poli ? Mavortis Phrygio, Lydo Jovis astra moveri, Dorica Phebæum plectra juvare pedem ? Hæc nos CERONI multo & potiora Libellus Perdocet ; hunc unum Theya Musa colit. |
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) [sig. I₅'] Tetrastichon Joannis Jacobi Biliæ laudensis |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Jo. Petri Linguæ, Tetrastichon |
Qui docilem memorant Amphiona : Quique Poetam Threitium : Samium Carmine quique Senem : Hi perdunt operam : Gafori virtute recenti Omnia Lætheis Prisca dabuntur aquis. |
Qui docilem memorant Amphiona, quique Poetam Threytium, Samium carmine quicque Senem ; Hi perdunt operam : CERONI virtute recenti, Omnia Lætheis prisca dabuntur aquis. |
Annibal Codret, De primis latinæ grammatices rudimentis (1569) [sig. A'] Auctor ad libellum |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Auctor ad librum |
Si quis erit, qui te furto crevisse loquatur, Et te vix aliquid dicat habere tuum, Nil tu, parve liber, dictis mordacibus obsta : Id modo dic, alii quid docuere suum ? |
Si quis erit, qui te furto crevisse loquatur, Et te vix aliquid dicat habere tuum ; Nil tu, culte liber, dictis mordacibus obsta ; Id modo dic : Alii, quid docuere suum ? |
Martín de Tapia, Vergel de música (1570) [sig. *₂'] Sancho de Rueda maestresala del Illustrissimo de Osma, por haberse hallado a la mitad de la correcion desta obra |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] De Alonso Malaver, Racioniero y Maestro de Capilla en la Yglesia mayor de Villafranca. En alabança de su Maestro, el R. Don Pedro Cerone |
¶ Helîcona, Parnaso, Cabalino, Sacros templos a Musas dedicados Si habeis sido continuo celebrados De la lyra de Phebo, alto y divino. ¶ Vuestros Museos de Bello cristalino, Por las nueve los veis tan adornados, No menos sois agora sublimados, Por el muy docto Tapia Numantino. ¶ Mirad a vuestro alumno reluziendo Como entre toscas piedras esmeralda La musica graciosa ennoblesciendo. ¶ Vosotras sus queridas, yd texendo De flores cadaqual una guirnalda Y con dulce cancion se la yd puniendo. |
Helicona, Parnaso, Cabalino, Sacros templos à Musas dedicados ; Si aveys sido continuo celebrados De la Lyra de Febo alto y divino : Y si vuestros Museos de cristalino, Por las Nueve los veys tan adornados ; No menos soys agora sublimados Por el docto CERON, y peregrino. Mirad à vuestro alumno reluziendo, Como entre toscas piedras esmeralda, La Musica moderna ennoblesciendo. Pues, vos sus muy queridas, yd texendo De flores, cadaqual una guirnalda ; Y con dulce cancion se la yd poniendo. |
Orazio Tigrini, Il compendio della musica (1588) [sig. †₃] Di M. Luca Guadagnoli |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Del Signor Luca Nadagnoli |
Questi sacrati Cigni Che l'arenoso lido Fan d'Adria risonar con dolci accenti ; Imparando da voi com' i concenti Formar possin migliori Già si preparan con un chiaro grido ; Per non vi torre i meritati honori, Portan TIGRIN la vostra fama e'l nome De la dal Mar, che fa i flutti sanguigni ; Acciò mentre le chiome Spiegherà Febo, in terra Vivin, facendo à Morte illustre guerra. |
Questi sacrati Cigni, Che l'arenoso lido Fan d'Adria risonar con dolci accenti ; Imparando da voi come i concenti Formar possin migliori, Già si preparan con un chiaro grido : Per non vi torre i meritati honori, Portan CERON la vostra fama e'l nome De la dal mar, che fa i flutti sanguigni ; Acciò mentre le chiome Spiegherà Febo, in terra Vivin, facendo à Morte illustre guerra. |
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592) [f. 25'] Del Licenciado Pedro Salgado, de Ribadeneyra. Al Autor |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Portrait de l'auteur] Bernardi Salmoræ |
Postquam dulcisonus tenuit qui dulciter Orpheus Umbrosas sylvas, prata, fluenta, feras. Natura cesit, merito suspendit Apollo. Unde liram nemo tollere dignus erat. Sed postquam tanto Montanus dignus honore Concinuit dubius mentis Apollo fuit Agnobit quæ Deus vocem resonantis et inquit, Accipe tu solus munere dignus erit. |
Postquam dulcisonus tenuit, qui dulciter Orpheus, Umbrosas sylvas, prata, fluenta, feras, Natura cessit, merito suspendit Apollo ; Unde Lyram nemo tollere dignus erat. Sed postquam tanto CERONUS dignus honore Concinuit, dubius mentis Apollo fuit ; Agnovitque Deus vocem resonantis, & inquit : ACCIPE, TU SOLUS MUNERE DIGNUS ERIS. |
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592) [f. 26] Bernardo Prego de Montanos Epygrama. Al Autor |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] Bernardo de Montanos |
Felice tiempo, venturosa era, Pues como clara y dulce primavera Quando nos quiere dar fertil verano, Esparce con su mano Perlas, hermosas flores De diversos colores Assi tu culto ingenio, buen Montano Que no parece humano Nos da tan clara luz, que al sabio Apolo Le da inmortalidad tu libro solo. |
Felice tiempo, venturosa Era ; Pues como clara y dulce Primavera Quando nos quiere dar fertil Verano, Esparce con su mano Perlas, y hermosas flores De diversos colores : Assi tu culto ingenio soberano, Que no parece humano, Nos da tan clara luz, que al sabio Apolo Le da immortalidad tu libro solo. |
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592) [f. 27] Soneto. De Farnesio Huraneo. Al Auctor |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] De Juan Pedro Huraneo |
Contendieron Apolo y Menodante, Quien en el canto mas se aventajava Apolo muy mas diestro se mostrava Que siempre fue en la musica elegante. Y como vencedor quedo, y triumphante De tomar la vengança procurava, Y por su loco intento, en bestia brava Transformo al atrevido y arrogante. Mas no hizo mucho Apolo en tal porfia Ni es digna de alto triumpho su victoria Que al fin pueden los dioses soberanos. Aunque supo muy bien con quien lo avia Que cierto no sacara tanta gloria Si fuera la contienda con Montanos. |
Contendieron Apolo y Menodante, Quien en el canto mas se aventajava : Apolo muy mas diestro se mostrava, Que siempre fue en la Musica elegante. Y como vencedor quedò y triumphante, De tomar vengança procurava ; Y por su loco intento, en bestia brava Transformò al atrevido, y arrogante. Mas no hizo mucho Apolo en tal porfia, Ni es digna de alto triumpho su victoria, Que (por ser Dios) trabajo aqui no pone. Aunque supo muy bien con quien lo avia : Que cierto no sacara tanta gloria, Si fuera la contienda con CERONE. |
Colonne de gauche : référence des emprunts et n° des vers : Las Casas (1570) Montanos (1592) |
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613) [Poèmes] De Christoval Lainez |
|
PL 04 PL 05 PL 06 PL 07 PL 08 PL 09 PL 10 PL 11 PL 12 PL 13 PL 14 PL 15 PL 16 PL 17 PL 18 PL 19 PL 20 PL 21 PL 22 PL 23 PL 24 FH 34 FH 35 FH 36 FH 37 FH 38 FH 39 FH 40 FH 41 FH 42 PL 49 PL 50 PL 51 JL₁ 09 JL₁ 10 JL₁ 12 AB 09 AB 10 FC 09 FC 10 FC 12 FC 13 JL₂ 02 JL₂ 04 JV 12 JV 13 JV 14 |
O el que mas dignamente es coronado. Del arbol siempre verde, que fue en vano Del tierno amante Delio tan llorado, Deviera en tu loor la lengua y mano Mover, ò claro Casas, celebrando Tu ingenio, y tu valor tan soberano. No yo, que à tras cayendo, y levantando, Dexo tampoco de la yerta via, En cuya cumbre estas ya descansando. Que aunque aclarar, y deshazer podria La lumbre pura de tu ardiente llama La oscura sombra en mi, y la niebla fria, Junto à las bozes de tu illustre fama, Serà juntar al mar pequeño rio, Mover mi boz, do tu valor la llama. Pues por huyr tan cierto desvario, Como pintar tan mal tan altos bienes, Mas (quanto mas los precio) me desvio, Otros celebraran, pues tantos tienes Por tan diversas partes obligados, Una de tantas, como en ti contienes. Y España à tu memoria agradescida Tu nombre cantarà perpetuamente Entre los que la hazen conoscida. Betis levantarà la altiva frente, De esmeraldas luzientes adornado, Tu gloria murmurando en su corriente. Y llevando su curso al mar sagrado, Casas resonarà en el seno Mauro, Y de alli al'Indo estremo dilatado. O fertil fructo, ò Gloria verdadera, Por quien del patrio Betis generoso Sube la diestra fama à la alta Esfera. Mientras el sol el orbe todo alumbre Y de Pisverga al mar fuere el tributo Tendras de honor la merecida cumbre. Ellos por armas, vos por sciencia y arte Dexays eterno nombre en toda parte. Tu levantas la musica en su alteça Y al mas perfecto estado la reduces Por singular ingenio, y por destreça Entre los hombres excelentes luces. Offrezca os primicia, rico y gran tesoro En triumpho os levantara estatua de oro. Si honesta ocupacion nunca fue en vano, Apolo y las hermanas todas nueve, Ceñid su frente de immortal corona. |
El que mas dignamente es coronado Del arbol siempre verde, que fue en vano Del tierno amante Delio tan llorado, Deviera en tu loor la lengua y mano Mover, CERON mio caro, celebrando Tu ingenio, y tu saber, tan soberano : No yo, que atras cayendo y levantando, Coxeando me voy por la yerta via ; En cuya cumbre estas ya descansando. Que aunque aclarar y deshazer podria, La lumbre pura de tu ardiente llama, La oscura sombra en mi, y la niebla fria ; Junto à las vozes de tu illustre fama, Serà juntar al mar pequeño rio, Mover mi boz, do tu valor la llama. Pues por huyr tan cierto desvario, Como pintar tan mal tan altos bienes, Mas (quanto mas los precio) me desvio. Otros celebraran, pues tantos tienes Por tan diversas tierras obligados, Unas de tantas, como en ti contienes. Los de Parnaso por ti celebrados, Haziendote digno de eterna vida, Mostraran no ser mudos, ni callados. Italia à tu memoria agradescida, Tu nombre cantarà perpetuamente, Entre los que la hazen conoscida. Brembo levantarà la altiva frente, De esmeraldas luzientes adornado, Tu gloria murmurando en su corriente. Y llevando su curso al mar sagrado, PEDRO resonarà en el seno de Adria ; Y de alli, à la India serà dilatado. Con fiesta grande la tu noble patria, Celebrarà tu nombre en aquesta Era, Sin error ninguno y sin idolàtria. O fertil fructo ò gloria verdadera, Por quien del patrio Brembo con gran lumbre, Sube la diestra fama à l'alta Esfera. Mientras el Sol el orbe todo alumbre, Y del gran Serio al mar fuere el tributo, Tendras de honor la merecida cumbre. Por tu trabajo alcançaras el fruto Tan desseado, que la virtud reparte ; Pues no avrà monte, que por ti sea muto. Por tu valor, por tu sciencia y arte, Aora siendo el Canto sin aspereza, Dexas eterno nombre en toda parte. Tu levantas la Musica en su alteza, Y al mas perfeto estado la reduzes Por singular estudio, y por destreza. Entre los hombres eccelentes luzes, Mas que el claro Sol del celebre Choro ; Que tras de tì, por esto, los conduzes. Offrezcate Pincia rico y gran tesoro : Y si Jubal viviera con su mano, Cierto te levantara estatua de oro. Si honesta ocupacion nunca fue en vano ; A PEDRO CERON, todo el mundo deve, Quanto al Musico deve Veneciano. Apolo y vos Hermanas todas nueve, Ceñid su frente de immortal corona : Y el mas rico tributo Amphion le lleve, Lino, Aryon, Orpheo, y otros de Helicona. |