Pedro [Pietro] Cerone (1566–1625)
Emprunts péritextuels

Contrefaçon de poèmes liminaires à la louange de l'auteur ou du livre

Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
Annibal Codret, De primis latinæ grammaticæ rudimentis libellus (1566)
Martín de Tapia, Vergel de música spiritual, speculativa y activa (1570)
Orazio Tigrini, Il compendio della musica (1588)
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592)
Emprunts multiples à Cristóbal de Las Casas, Vocabulario… (1570) et Francisco de Montanos, Arte… (1592)

Cliquer sur le titre d'une référence pour afficher/ masquer la référence correspondante.

 ↑  Emprunts à Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508) :

Ad Franchinum Gafurium Musicum de sæculo unice benemeritum
[sig. A₂'] Jacobi Antiquarii Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Hyacinthi Gallorubei, Carmen
Inflarem buccas præconis more cientis
   Concilium : rerum cum movet utilitas
Ni Franchine modo resonarent pascua : Sylvæ :
   Urbes : templa : Domus : arte docente tua :
Hinc aras circum funduntur carmina divis :
   Audit Iopeas hinc quoque mensa lyras
Auribus arrectis Chiron miratur Achillem
   Quosque prius docuit : percipit inde sonos :
Quin Citharam posuit chordasque remisit Apollo
   Miratus flexus surgere posse novos.
Sed tibi quis poterit laudes : Quis premia ferre ?
   Dum studeas homines : dum meruisse deos.
Inflarem buccas præconis more cientis
   Concilium, rerum cum movet utilitas,
Ni CERONE modo resonarent pascua, sylve,
   Urbes, templa, domus, arte docente tua.
Hinc aras circum funduntur carmina divis :
   Audit Iopeas hinc quoque mensa Lyras.
Auribus arrectis Chiron miratur Achillem
   Quosque prius docuit, percipit inde sonos.
Quin Citharam posuit chordasque remisit Apollo
   Miratur, flexus surgere posse novos.
Sed tibi, quis poterit laudes, quis præmia ferre ?
   Dum studeas homines ; dum meruisse Deos.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. A₂'] Joannis Antonii Cuxani Physici Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] D. Martini Lunæ, Carmen
Cogor vera loqui : quæ nec amor impulit ullus
   Dicere : sed dolet hoc nil potuisse novi.
Hæc tamen auctoris referam præconia nostri
   Multisono quanvis ore relata putem.
Musica Franchini aut anima est : aut illius iste
   Spiritus : aut idem musica & ille manent.
Cogor vera loqui, quæ nec amor impulit ullus
   Dicere ; sed dolet hoc nil potuisse novi.
Hæc tamen auctoris referam præconia nostri,
   Multisono quamvis ore relata putem.
Musica CERONIS aut anima est, aut illius iste
   Spiritus : aut idem Musica & ille manent.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. A₂'] Hyacinthi Arpinatis Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Petri Antonii Vives, Carmen
Liquerat Ausonias olim dea Musica terras :
   Et quicquid celeri clauditur oceano.
Flebant mortales : montes : & flumina : Sylvæ :
   Rura : feræ : valles : omnigenumque pecus.
Quis simulac Franchinus opem tulit : omnia risu
   Exultant : quod sis Diva recepta solo.
Aurea consurgunt Saturni secula regis :
   Atque iterum superis infera terra placet.
Liquerat Ausonias olim dea Musica terras,
   Et quicquid celeri clauditur Oceano.
Flebant mortales, montes, & flumina, sylvæ,
   Rura, feræ, valles, omnigenumque pecus.
Quis simulac CERONUS opem tulit, omnia risu
   Exultant : quod sis Diva recepta solo.
Aurea consurgunt Saturni secula Regis,
   Atque iterum superis infera terra placet.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. D₄] Mauri Ugerii Mantuani Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Jo. Augustini Merulæ, Carmen
Harmonia : & Dulces moduli : vocesque sonoræ
   Tam bene compositæ dicite Cujus opus ?
Franchini Gafuri : illius quem fama beavit :
   Illius cui se Musica tota dedit
Aeternum vivetis. neque enim perfectior alter
   Sensibus humanis hæc monumenta tulit.
Interr[ogatio]. Harmonia & dulces moduli, vocesque sonoræ
   Tam bene compositæ, dicite ; Cujus opus ?
Resp[onsio]. D. PETRI CERONI ; illius, quem fama beavit ;
   Illius, cui se Musica tota dedit.
Concl[usio]. Aeternum vivetis, neque enim perfectior alter ;
   Sensibus humanis hæc monumenta tulit.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. E₆'] Joannis Jacobi Biliæ Laudensis Ad lectorem Epigramma
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Sylvani Columnæ, Epigramma
Musica in obscuro fuerat : Labyrinthus habebat
   Horridus hanc : ast nunc Amphitheatra tenent.
Nunc doctis patet ecce viris : Mediocribus atque :
   Vel Pueris : Non est amplius in tenebris.
Hæc sunt grata nimis Gafori monumenta laboris :
   Quem Patriæ pietas : quemque coegit amor.
Vivet in æternum Gaforus : vernacula lingua
   Nam si deficiet : sermo latinus erit.
Musica in obscuro fuerat, Labyrinthus habebat
   Horridus hanc, ast nunc Amphitheatra tenet.
Nunc doctis patet ecce viris, mediocribus atque,
   Vel pueris : non est amplius in tenebris.
Hæc sunt grata nimis Ceroni monumenta laboris ;
   Quem Hispaniæ pietas, quemque coegit amor.
Vivet in æternum CERONUS : hispanica lingua
   Nam si deficiet, sermo latinus erit.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. G] In Lividum : Joannis Jacobi Lomatii Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] In Lividum, Joannis Cerasinelli, Carmen
Quæ potuit summi limen penetrare Tonantis :
   Quæ genus humanum quæ pecus omne trahit.
Quæque ægros reficit : quæ sanos munere eodem :
   Atque hominum curas pellere corde potest :
Quæ stygias quondam potuit perrumpere sedes :
   Nec metuit triplicis colla timenda canis.
Non hydram timuit cinctam serpentibus atris
   Strideat illa movens sibila dira licet.
Cælestem Harmoniam rabidos fortasse timere
   Invidiæ morsus Livide posse putas ?
Franchini egregiam quis non mirabitur artem
   Quam cupiunt homines : flumina : saxa : feræ.
Quæ potuit summi limen penetrare Tonantis :
   Quæ genus humanum, quæ pecus omne trahit.
Quæque ægros reficit, quæ sanos munere eodem,
   Atque hominum curas pellere corde potest.
Quæ stygias quondam potuit perrumpere sedes,
   Nec metuit triplicis colla timenda canis.
Non hydram timuit cinctam serpentibus atris,
   Strideat illa movens sibila dira licet.
Cælestem Harmoniam rabidos fortasse timere
   Invidiæ morsus Livide posse putas ?
CERONI egregiam quis non mirabitur artem,
   Quam cupiunt homines, flumina, saxa, fere !
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. H₃'] Aemylii Merulæ Novariensis Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Jo. Andreæ Negroni, Carmen
Mortua si tumulo deducere rursus ab imo
   In superas auras gloria sola deum est :
Gafurius quid erit ? cui se dum spiritus astris
   Inserit humanis altior ingeniis :
Majorum vicio consumptam : et dentibus ævi
   Musicam in antiquam restituit faciem.
Sed meliore habitu : quoniam post fata resurgens
   Non timet iratæ tela secunda necis.
Mortua si tumulo deducere rursus ab imo
   In superas auras gloria sola Deum est :
CERONIUS quid erit ? cui se dum spiritus astris
   Inserit humanis altior ingeniis :
Majorum vicio consumptam, & dentibus ævi
   Musicam in antiquam restituit faciem.
Sed meliore habitu : quoniam post fata resurgens,
   Non timet iratæ tela secunda necis.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. I₅] Joannis Andreæ Summaripæ Laudensis Carmen
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Georgii Summaripæ, Carmen
Sydereum quid jam concentum querimus ? aut quid
   Miramur superi carmina sacra poli ?
Mavortis Phrygio : Lydo Jovis astra moveri :
   Dorica Phœbæum plectra juvare pedem ?
Hec nos Franchini multo & potiora libellus
   Perdocet : hunc unum Theia musa colit.
Sydereum quid jam concentum querimus ? aut quid
   Miramur superi carmina sacra poli ?
Mavortis Phrygio, Lydo Jovis astra moveri,
   Dorica Phebæum plectra juvare pedem ?
Hæc nos CERONI multo & potiora Libellus
   Perdocet ; hunc unum Theya Musa colit.
Franchino Gaffurio, Angelicum ac divinum opus musice (1508)
[sig. I₅'] Tetrastichon Joannis Jacobi Biliæ laudensis
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Jo. Petri Linguæ, Tetrastichon
Qui docilem memorant Amphiona : Quique Poetam
Threitium : Samium Carmine quique Senem :
Hi perdunt operam : Gafori virtute recenti
Omnia Lætheis Prisca dabuntur aquis.
Qui docilem memorant Amphiona, quique Poetam
Threytium, Samium carmine quicque Senem ;
Hi perdunt operam : CERONI virtute recenti,
Omnia Lætheis prisca dabuntur aquis.

 ↑  Emprunt à Annibal Codret, De primis latinæ grammaticæ rudimentis libellus (1566) :

Annibal Codret, De primis latinæ grammatices rudimentis (1569)
[sig. A'] Auctor ad libellum
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Auctor ad librum
Si quis erit, qui te furto crevisse loquatur,
   Et te vix aliquid dicat habere tuum,
Nil tu, parve liber, dictis mordacibus obsta :
   Id modo dic, alii quid docuere suum ?
Si quis erit, qui te furto crevisse loquatur,
Et te vix aliquid dicat habere tuum ;
Nil tu, culte liber, dictis mordacibus obsta ;
Id modo dic : Alii, quid docuere suum ?

 ↑  Emprunt à Martín de Tapia, Vergel de música spiritual, speculativa y activa (1570) :

Martín de Tapia, Vergel de música (1570)
[sig. *₂'] Sancho de Rueda maestresala del Illustrissimo de Osma, por haberse hallado a la mitad de la correcion desta obra
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] De Alonso Malaver, Racioniero y Maestro de Capilla en la Yglesia mayor de Villafranca. En alabança de su Maestro, el R. Don Pedro Cerone
¶ Helîcona, Parnaso, Cabalino,
Sacros templos a Musas dedicados
Si habeis sido continuo celebrados
De la lyra de Phebo, alto y divino.
¶ Vuestros Museos de Bello cristalino,
Por las nueve los veis tan adornados,
No menos sois agora sublimados,
Por el muy docto Tapia Numantino.
¶ Mirad a vuestro alumno reluziendo
Como entre toscas piedras esmeralda
La musica graciosa ennoblesciendo.
¶ Vosotras sus queridas, yd texendo
De flores cadaqual una guirnalda
Y con dulce cancion se la yd puniendo.
Helicona, Parnaso, Cabalino,
   Sacros templos à Musas dedicados ;
   Si aveys sido continuo celebrados
   De la Lyra de Febo alto y divino :
Y si vuestros Museos de cristalino,
   Por las Nueve los veys tan adornados ;
   No menos soys agora sublimados
   Por el docto CERON, y peregrino.
Mirad à vuestro alumno reluziendo,
   Como entre toscas piedras esmeralda,
   La Musica moderna ennoblesciendo.
Pues, vos sus muy queridas, yd texendo
   De flores, cadaqual una guirnalda ;
   Y con dulce cancion se la yd poniendo.

 ↑  Emprunt à Orazio Tigrini, Il compendio della musica (1588) :

Orazio Tigrini, Il compendio della musica (1588)
[sig. †₃] Di M. Luca Guadagnoli
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Del Signor Luca Nadagnoli
Questi sacrati Cigni
Che l'arenoso lido
Fan d'Adria risonar con dolci accenti ;
Imparando da voi com' i concenti
Formar possin migliori
Già si preparan con un chiaro grido ;
Per non vi torre i meritati honori,
Portan TIGRIN la vostra fama e'l nome
De la dal Mar, che fa i flutti sanguigni ;
Acciò mentre le chiome
Spiegherà Febo, in terra
Vivin, facendo à Morte illustre guerra.
Questi sacrati Cigni,
Che l'arenoso lido
Fan d'Adria risonar con dolci accenti ;
Imparando da voi come i concenti
Formar possin migliori,
Già si preparan con un chiaro grido :
Per non vi torre i meritati honori,
Portan CERON la vostra fama e'l nome
De la dal mar, che fa i flutti sanguigni ;
Acciò mentre le chiome
Spiegherà Febo, in terra
Vivin, facendo à Morte illustre guerra.

 ↑  Emprunts à Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592) :

Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592)
[f. 25'] Del Licenciado Pedro Salgado, de Ribadeneyra. Al Autor
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Portrait de l'auteur] Bernardi Salmoræ
Postquam dulcisonus tenuit qui dulciter Orpheus
   Umbrosas sylvas, prata, fluenta, feras.
   Natura cesit, merito suspendit Apollo.
   Unde liram nemo tollere dignus erat.
Sed postquam tanto Montanus dignus honore
   Concinuit dubius mentis Apollo fuit
   Agnobit quæ Deus vocem resonantis et inquit,
   Accipe tu solus munere dignus erit.
Postquam dulcisonus tenuit, qui dulciter Orpheus,
   Umbrosas sylvas, prata, fluenta, feras,
   Natura cessit, merito suspendit Apollo ;
   Unde Lyram nemo tollere dignus erat.
Sed postquam tanto CERONUS dignus honore
   Concinuit, dubius mentis Apollo fuit ;
   Agnovitque Deus vocem resonantis, & inquit :
   ACCIPE, TU SOLUS MUNERE DIGNUS ERIS.
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592)
[f. 26] Bernardo Prego de Montanos Epygrama. Al Autor
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] Bernardo de Montanos
Felice tiempo, venturosa era,
Pues como clara y dulce primavera
Quando nos quiere dar fertil verano,
Esparce con su mano
Perlas, hermosas flores
De diversos colores
Assi tu culto ingenio, buen Montano
Que no parece humano
Nos da tan clara luz, que al sabio Apolo
Le da inmortalidad tu libro solo.
Felice tiempo, venturosa Era ;
Pues como clara y dulce Primavera
Quando nos quiere dar fertil Verano,
Esparce con su mano
Perlas, y hermosas flores
De diversos colores :
Assi tu culto ingenio soberano,
Que no parece humano,
Nos da tan clara luz, que al sabio Apolo
Le da immortalidad tu libro solo.
Francisco de Montanos, Arte de musica theorica y pratica (1592)
[f. 27] Soneto. De Farnesio Huraneo. Al Auctor
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] De Juan Pedro Huraneo
Contendieron Apolo y Menodante,
   Quien en el canto mas se aventajava
   Apolo muy mas diestro se mostrava
   Que siempre fue en la musica elegante.
Y como vencedor quedo, y triumphante
   De tomar la vengança procurava,
   Y por su loco intento, en bestia brava
   Transformo al atrevido y arrogante.
Mas no hizo mucho Apolo en tal porfia
   Ni es digna de alto triumpho su victoria
   Que al fin pueden los dioses soberanos.
Aunque supo muy bien con quien lo avia
   Que cierto no sacara tanta gloria
   Si fuera la contienda con Montanos.
Contendieron Apolo y Menodante,
   Quien en el canto mas se aventajava :
   Apolo muy mas diestro se mostrava,
   Que siempre fue en la Musica elegante.
Y como vencedor quedò y triumphante,
   De tomar vengança procurava ;
   Y por su loco intento, en bestia brava
   Transformò al atrevido, y arrogante.
Mas no hizo mucho Apolo en tal porfia,
   Ni es digna de alto triumpho su victoria,
   Que (por ser Dios) trabajo aqui no pone.
Aunque supo muy bien con quien lo avia :
   Que cierto no sacara tanta gloria,
   Si fuera la contienda con CERONE.

 ↑  Emprunts multiples :

Colonne de gauche : référence des emprunts et n° des vers :
Las Casas (1570) Montanos (1592)
Pedro Cerone, El Melopeo y Maestro (1613)
[Poèmes] De Christoval Lainez
PL 04
PL 05
PL 06
PL 07
PL 08
PL 09
PL 10
PL 11
PL 12
PL 13
PL 14
PL 15
PL 16
PL 17
PL 18
PL 19
PL 20
PL 21
PL 22
PL 23
PL 24



FH 34
FH 35
FH 36
FH 37
FH 38
FH 39
FH 40
FH 41
FH 42



PL 49
PL 50
PL 51
JL₁ 09
JL₁ 10
JL₁ 12



AB 09

AB 10
FC 09
FC 10
FC 12
FC 13


JL₂ 02

JL₂ 04
JV 12


JV 13
JV 14

 
O el que mas dignamente es coronado.
Del arbol siempre verde, que fue en vano
Del tierno amante Delio tan llorado,
Deviera en tu loor la lengua y mano
Mover, ò claro Casas, celebrando
Tu ingenio, y tu valor tan soberano.
No yo, que à tras cayendo, y levantando,
Dexo tampoco de la yerta via,
En cuya cumbre estas ya descansando.
Que aunque aclarar, y deshazer podria
La lumbre pura de tu ardiente llama
La oscura sombra en mi, y la niebla fria,
Junto à las bozes de tu illustre fama,
Serà juntar al mar pequeño rio,
Mover mi boz, do tu valor la llama.
Pues por huyr tan cierto desvario,
Como pintar tan mal tan altos bienes,
Mas (quanto mas los precio) me desvio,
Otros celebraran, pues tantos tienes
Por tan diversas partes obligados,
Una de tantas, como en ti contienes.



Y España à tu memoria agradescida
Tu nombre cantarà perpetuamente
Entre los que la hazen conoscida.
Betis levantarà la altiva frente,
De esmeraldas luzientes adornado,
Tu gloria murmurando en su corriente.
Y llevando su curso al mar sagrado,
Casas resonarà en el seno Mauro,
Y de alli al'Indo estremo dilatado.



O fertil fructo, ò Gloria verdadera,
Por quien del patrio Betis generoso
Sube la diestra fama à la alta Esfera.
Mientras el sol el orbe todo alumbre
Y de Pisverga al mar fuere el tributo
Tendras de honor la merecida cumbre.



Ellos por armas, vos por sciencia y arte

Dexays eterno nombre en toda parte.
Tu levantas la musica en su alteça
Y al mas perfecto estado la reduces
Por singular ingenio, y por destreça
Entre los hombres excelentes luces.


Offrezca os primicia, rico y gran tesoro

En triumpho os levantara estatua de oro.
Si honesta ocupacion nunca fue en vano,


Apolo y las hermanas todas nueve,
Ceñid su frente de immortal corona.

 
El que mas dignamente es coronado
Del arbol siempre verde, que fue en vano
Del tierno amante Delio tan llorado,
Deviera en tu loor la lengua y mano
Mover, CERON mio caro, celebrando
Tu ingenio, y tu saber, tan soberano :
No yo, que atras cayendo y levantando,
Coxeando me voy por la yerta via ;
En cuya cumbre estas ya descansando.
Que aunque aclarar y deshazer podria,
La lumbre pura de tu ardiente llama,
La oscura sombra en mi, y la niebla fria ;
Junto à las vozes de tu illustre fama,
Serà juntar al mar pequeño rio,
Mover mi boz, do tu valor la llama.
Pues por huyr tan cierto desvario,
Como pintar tan mal tan altos bienes,
Mas (quanto mas los precio) me desvio.
Otros celebraran, pues tantos tienes
Por tan diversas tierras obligados,
Unas de tantas, como en ti contienes.
Los de Parnaso por ti celebrados,
Haziendote digno de eterna vida,
Mostraran no ser mudos, ni callados.
Italia à tu memoria agradescida,
Tu nombre cantarà perpetuamente,
Entre los que la hazen conoscida.
Brembo levantarà la altiva frente,
De esmeraldas luzientes adornado,
Tu gloria murmurando en su corriente.
Y llevando su curso al mar sagrado,
PEDRO resonarà en el seno de Adria ;
Y de alli, à la India serà dilatado.
Con fiesta grande la tu noble patria,
Celebrarà tu nombre en aquesta Era,
Sin error ninguno y sin idolàtria.
O fertil fructo ò gloria verdadera,
Por quien del patrio Brembo con gran lumbre,
Sube la diestra fama à l'alta Esfera.
Mientras el Sol el orbe todo alumbre,
Y del gran Serio al mar fuere el tributo,
Tendras de honor la merecida cumbre.
Por tu trabajo alcançaras el fruto
Tan desseado, que la virtud reparte ;
Pues no avrà monte, que por ti sea muto.
Por tu valor, por tu sciencia y arte,
Aora siendo el Canto sin aspereza,
Dexas eterno nombre en toda parte.
Tu levantas la Musica en su alteza,
Y al mas perfeto estado la reduzes
Por singular estudio, y por destreza.
Entre los hombres eccelentes luzes,
Mas que el claro Sol del celebre Choro ;
Que tras de tì, por esto, los conduzes.
Offrezcate Pincia rico y gran tesoro :
Y si Jubal viviera con su mano,
Cierto te levantara estatua de oro.
Si honesta ocupacion nunca fue en vano ;
A PEDRO CERON, todo el mundo deve,
Quanto al Musico deve Veneciano.
Apolo y vos Hermanas todas nueve,
Ceñid su frente de immortal corona :
Y el mas rico tributo Amphion le lleve,
Lino, Aryon, Orpheo, y otros de Helicona.